مقایسه اثربخشی بوسپیرون و متیل فنیدیت در کودکان و نوجوانان مبتلا به اختلال نقص توجه/ بیش فعالی به صورت متقاطع و دوسوکور

هدف: پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی بوسپیرون و متیل­فنیدیت در درمان اختلال نقص توجه/ بیش فعالی (adhd) انجام شد. روش: در یک کارآزمایی بالینی، با کاربرد طرح متقاطع و دوسوکور، 40 کودک و نوجوان 16-6 ساله مبتلا به adhd به روش آسان انتخاب و با روش تصادفی­سازی بلوکی در دو گروه قرار گرفتند. پژوهش دارای دو مرحه هشت­هفته­ای، همراه با یک هفته بدون درمان بود. به گروه یک در مرحله اول متیل­فنیدیت و در مرحله دوم بوسپیرون داده شد و برای گروه دوم به­صورت وارون عمل شد. دوز هر دو دارو 5/0 میلی­گرم به ازاء هر کیلوگرم وزن بدن در نظر گرفته شد. برای گردآوری داده­ها پرسشنامه تشخیص اختلال نقص توجه/ بیش فعالی (adhd-dq)، نسخه پدر/ مادر و آموزگار مقیاس درجه­بندی adhd (adhd-rs) و پرسش نامه عوارض داروهای بوسپیرون و متیل فنیدیت به­کار رفت. پس از هفته های دوم، چهارم، ششم و هشتم در هر مرحله، نسخه پدر/ مادر و آموزگار adhd-rs و پرسشنامه عوارض جانبی دارو تکمیل شد. داده­ها با روش تحلیل واریانس با اندازه­های مکرر تحلیل شد. یافته ها: در پایان هر مرحله پژوهش، نسبت به شروع درمان و طی هفته های مختلف آن، نمره خرده­مقیاس­های نقص توجه، بیش فعالی و تکانشگری adhd-r تحت تأثیر هر دو دارو کاهش داشتند و بین دو دارو تفاوتی دیده نشد. تأثیر متیل­فنیدیت بر کاهش نشانه ها زودتر از بوسپیرون ظاهر شد و با گذشت زمان، کاهش نمره­ها بیشتر بود. عوارض جانبی متیل­فنیدیت نیز بیشتر بود (0001/0>p). نتیجه­گیری: به نظر می­رسد بوسپیرون در درمان adhd، با عوارض جانبی کمتر، به­اندازه متیل فنیدیت مؤثر باشد.